Ana içeriğe atla

Merhaba Tiyatro


Bugün evdeki 4.günüm. Henüz adapte olamadım. Saatin bile farkında olamıyorum. Bu kısa tatili nasıl değerlendirsem diye kıvranıyorum. Evde olmak sıkıcı değil hele ki onlarca okunacak kitap varken ama ne olursa olsun çalışmak çok güzel. (ay ben mi kurdum bu cümleyi, bankacı şeyma :P) Zaten ben çalışmayı seviyorum, sektörel sıkıntım var.
Dün İz TV'de Rüştü Asyalı vardı. tiyatroya ömrünü, gönlünü vermiş. O kadar güzel anlattı ki aylardır tiyatro izleyememenin acısı içime oturdu.
Onlar Ankara'daki Küçük Sahne'yi gösterirken ben de aldım başımı Konak Sahnesi'ne gittim. Kokusu doldu burnuma. tavandaki işlemeleri izledim. kadife perdelerine, kocaman pencerelerine, apliklererine baktım. Ah ne zarafet. Neden bu kadar geç kaldım tiyatroya bilmiyorum. Halbuki 6 yaşında izlemiş Rüştü Asyalı ilk oyununu. Ne şanslı. O çocuk zihninde ne büyük ihtişamla yer etmiş tiyatro, haklı olarak. Hamlet'ten bir tirad okudu, beni benden aldı.
Ah işte şu talı köyümün en büyük eksiği. Gelen tüm oyunlar ücretsiz olunca 7den 70e herkes izlemeye geliyor, kapıdan giremiyoruz biz iş dönüşü. Yeterli alan yok, 3 saat önceden gitmek lazım. Yahu diyorum 5 lira bari olsun, pikniğe gelir gibi gelmesin insanlar. Yani kendime çelişiyorum gibi olmasın, herkes izlesin ama bir de usulü olsun. Neyse, köyüme kütür merkezi inşa ediliyor. Kültür patlaması yaşamamız yakındır. En azından canımız çok tiyatro çekince İstanbul'a alternatif olur. (inşallah)
Sinemaya rağbet çok, erişim kolay, neredeyse her mahallede var artık. Bunun yanında tiyatroya düşkün de koca bir seyirci kitlesi var. Saat 10'da geçiyorum telefonun başına ama Profesyonel'e bir türlü bilet alamıyorum arkadaş. Olsun bu durum içten içe hoşuma gidiyor. Tiyatroyu kalkındıran seyircidir sonuçta, bu talep tiyatro endüstrisi için dilerim ki hiç eksilmesin.
Demem o ki, izleyin izlettirin. Tiyatrolar hep var olsun. İzmir'de devlet tiyatrosuna ait 5 tane sahne varken bugün 2 tane kaldı, En kısa zamanda Karşıyaka Sahnesi'nin açılmasını umuyoruz.
Oyunun Oyunu'ndan kuzenimle en sevdiğimiz replik gelsin;
"Nerede bu sardalyalar?"

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Unvan Delisi

Başlık unvan delisi çünkü durumun en net ifadesi bu. Twitter hesabında herkes CEO. İşin ilginci gerçekten bir şeyler yapanların, küçük ya da büyük kendi işini başarıyla yürütenlerin tevazusu. Kurucu kelimesi bile yok çoğunda. Peki hiç kimseyken hatta çabalamazken kendine unvan yakıştırmak niye? Ben bunu gerçekten anlayamıyorum. 1. sınıftan, mezun olana kadar Maslow'un ihtiyaçlar hiyerarşisini sayısal olmayan her derste neredeyse gördük, görmediysek değindik. 5 kategoride olan bu ihtiyaçlar tamamlandıkça bir üst seviyedeki ihtiyacı tatmin etme arayışına girmek olarak açıklayabilirim kendimce. 1. Fizyolojik gereksinimler (nefes, besin, su, cinsellik, uyku, denge, boşaltım) 2. Güvenlik gereksinimi (vücut, iş, kaynak, etik, aile, sağlık, mülkiyet güvenliği) 3. Ait olma, sevgi, sevecenlik gereksinimi (arkadaşlık, aile, cinsel yakınlık) 4. Saygınlık gereksinimi (kendine saygı, güven, başarı, diğerlerinin saygısı, başkalarına saygı) 5. Kendini gerçekleştirme gereksinimi (erd

Hatırımda

Bir güzelfikirle korona günlerinde karşınızdayım. Ben ağustosun ortasından beri evde olduğumdan karantina benim hayatımda bir değişiklik yapmadı. Yoksa bol bol okuyup yazmak için yeni fikirler için ve daha bir çok şey için mükemmel bir fırsat şu karantina. Ama yine de keşke her şey eskisi gibi olsa da fırsat bulamasak bu saydıklarıma. İnşallah o günler geri gelecek.. Dönelim fikrime. Aylar oldu fikrim bana geleli gerçi, her neyse.  Ben aradım taradım bulamadım bir online anı defteri uygulaması. Memono var ama sadece Apple cihzlardan bağlanılıyor. Yani android koca bir boşluk. iPhone ile olan bağlarımı koparınca ipade indirmek durumunda kaldım uygulamayı ama ipadde resimler olmuyor, ve yazı yazmak bana daha zor geliyor. Sonuç olarak memono öylece duruyor.  Peki bence ne olmalı; *Mail adresi ile uygulamadan ve tarayıcıdan bağlanılabilir bir uygulama erişim kolaylığı sağlar. Cihaz değişimde veri kaybı yaşanmamış olur.  *30 yaş altını hedefliyorum. *Gençler, bu uygulama ile k

2. El Alışveriş Üzerinden Farkındalık

Covid-19'un hayatımıza girmesiyle başlayan karantina süreci, çoğumuz için bir farkındalık dönemi haline geldi. Aslında ikinci bir ayakkabıya ihtiyacımız olmadığını bir an için bile olsa düşünmedik mi? Tabi bu böyle sürmeyecek. Pandemi bittikten sonra tüketim alışkanlıklarımıza geri dönmekle kalmayıp, bir süre markaların satış rakamlarında ciddi artışlar olacağı öngörülüyor. Viyana’da açıldığı gün Louis Vuitton mağazasının önündeki kuyruk, Hermes’in tek mağazasıyla Çin’de şimdiye kadarki en yüksek satış rakamına ulaşması da varsayımları doğrular nitelikte. Tüm bu tüketim çılgınlığı içinde büyüyen bir diğer pazar; 2. el ürün satış siteleri. Biraz hafızanızı zorlarsanız çocukluğumuzdaki Amerikan filmlerinden ‘garaj satışı’ olarak adlandırılan sahneleri hatırlarsınız. Ülkemizde ikinci el alışveriş fikrinin ev ve arabanın dışına çıkması ise uzun zaman sürdü. Şimdi genel bir bakış atalım; son verilere göre mobil telefon abone sayısı 83 milyon civarında. Z kuşağı ise 15 milyon kişil