Okulda yorulmayı özledim. Hatta ilk business dersini; Erasmuslu siyahi, renkli bilezikleri olan kız var diye full ingilizce dinlediğimiz, baş ağrısıyla çıktığımız ilk business dersi. İlk zamanlar ingilizce duyup türkçe anlama çabasındandı baş ağrıları. Geçti sonra. Projeler de geçti. 100 de aldık 20 de. Hepsi geçti. Geçmeyen güzel anılar, muhteşem marketing, strategic management, Nazan Hocam, Aykan Hocam ve can dostlarım. Tutkuyla mezun olan yüzlerce gençtik biz. İşsiz kaldık aylarca, herkes bir yanda. Anladık ki sonra, aslında hiç bir yer ne Apple, ne Toyota ne de CocaCola. Hedefler düşürüldü, referanslarla bir baltaya sap olmaya başladık. Yorgunuz. Vazgeçecek kadar değil ama vakit yorgunuyuz. Afrika'ya mirketlerin davranışlarını araştırmaya giden taze psikolog kız olmayı isterdim. Ben bir blog yazamayacak kadar vakit yorgunuyum çok zaman. Ne için? Hiç.